Stage week 1 in Suriname

Maandag was mijn eerste dag stage hier. Met toch wel wat kriebels vertrok ik rond half 7 met de fiets naar PCS (Psychiatrisch Centrum Suriname). Rond 7u werd ik verwacht bij de dienst die de stage regelt. De mevrouw die met mij alles zou doornemen, zette mij in de bibliotheek en zei dat ze zo bij mij zou komen. 'Zo' betekent hier duidelijk iets anders dan bij ons in België. Meer als een uur heb ik daar gezeten... En toen kwam ze nog met de mededeling dat ze geen tijd had voor een rondleiding te geven en dat ze me die morgen (dinsdag dan) zou geven. Ondertussen heb ik nog altijd geen rondleiding gehad! Toen ik op de dienst mannen geriatrie aankwam, verschoot ik toch een beetje. Ik wist natuurlijk wel dat ik niet veel luxe moest verwachten maar toch was het nog een beetje schrikken. Alles was in een ruimte, zowel de bedden als de plaats waar de patiënten moeten eten. En dan slapen de patiënten nog eens allemaal naast elkaar want kamers zijn er niet echt te bespeuren. Alle bedden staan op rijtjes naast elkaar. Ook was het even schrikken toen ik zag dat bijna alle patiënten op blote voeten rondlopen. Ondertussen na 4 dagen stage, ben ik dit wel gewoon maar het blijft toch vreemd om te zien. Veel heb ik eigenlijk niet gedaan deze week stage, ik heb meer gezeten dan gewerkt. Als ze hier nog maar een kwartiertje werken, moeten ze al gaan uitrusten waar ik zelfs na 11 weken niet aan gewoon ga worden, vrees ik. Bij ons wordt heel de dag gewerkt en hoogstens een uurtje gezeten en hier wordt letterlijk maar 1 uur gewerkt en 7 uur gezeten. Hier ergerde ik mij enorm aan! Ik moet betalen om stage te doen, maar ik moet heel de dag gaan zitten en niks doen! Ik besloot de tweede dag dan maar om wat dossiers in te kijken want als je niets te doen hebt, duurt de dag enorm lang! De ergernissen liepen alleen maar op toen ik de dossiers van de patiënten opendeed. Bijna geen gegevens! Wel viel het mij op dat ze mooie schema's hebben hier voor de patronen van Gordon en probleemstellingen in te vullen, maar deze waren niet ingevuld. En als ze iets niet weten, doen ze precies ook niet de moeite om het te weten te komen en vullen ze gewoon 'onbekend' in. Ook belangrijke zaken, die er volgens mij zeker in moeten staan, staan er gewoon niet in. Zo is er bijvoorbeeld een patiënt op de afdeling blind en dit vind je nergens in het dossier terug. Eigenlijk had ik heel veel zin om in grote letters dit bij in het dossier te schrijven, maar dat durfde ik niet dus heb ik het ook maar gelaten. Ook heb ik de medicatie bekeken van de patiënten en ook dit vond ik een beetje schrijnend om te zien. De medicatie die ze namen in het begin van de opname, nemen meer dan de helft van de patiënten nu, na bijna 20 jaar, nog altijd hetzelfde. Hoe kan dit nu?? Veel gegevens over de patiënten heb ik dus niet terug gevonden. Wat ik ook raar vond was dat de patiënten niet binnen mochten blijven zitten, ze moesten allemaal naar buiten gaan. En als er eentje naar binnenkwam, werd er echt tegen geroepen dat ze terug naar buiten moesten gaan. Veel van deze patiënten zitten dan maar heel de dag buiten te zitten of te liggen op de grond en vervelen zich enorm. Als ik het zo wat gewoon ben op de dienst ga ik toch eens proberen te vragen of ik iets mag doen met de patiënten zodat het voor hen en ook voor mij wat aangenamer wordt.

Woensdag heb ik een lezing van een psychiater bijgewoond over de reorganisatie van de chronische diensten. Veel van de zaken die hij wou veranderen, kwamen overeen met mijn frustraties. Zo wou hij bijvoorbeeld de verpleegkundigen gaan bijscholen om screeningsinstrumenten te leren gebruiken zoals de KATZ-schaal voor ADL en de MMSE voor het geheugen. Ik was eigenlijk echt een beetje opgelucht na deze lezing en ik hoop echt waar dat ze dit allemaal kunnen verwezenlijken!
Ondertussen weet ik ook dat ik 6 weken stage zal lopen op de mannen geriatrie en daarna nog 5 weken stage op de vrouwen geriatrie. Ook moet ik 'gelukkig' maar stage lopen van maandag tot donderdag en heb ik een lang weekend!
Ik was dan ook enorm blij dat het donderdag was na alle indrukken van deze week. We besloten dan ook om donderdagavond te gaan eten bij Rhena, iets plaatselijk hier. Zo konden we alvast het weekend goed inzetten.

Bami eten bij 'Rhena'

Vrijdagochtend kreeg Lore het leuke idee om de ijskast een beetje te versieren zodat we 's morgens allemaal met een glimlach op stage kunnen vertrekken. Zie hier het leuke resultaat:

Vrijdagnamiddag zijn we inkopen gaan doen voor de komende week en hebben we wat rondgewandeld in de winkelstraat hier in Paramaribo. Ook zijn we op zoek gegaan naar rattenvergif want donderdagnacht hebben we voor het eerst ontdekt dat er ratten op zolder zitten die ons gans de nacht wakker worden! Echt niet fijn! En niet gewoon kleine ratten want ze maken enorm veel lawaai!
Ook zijn we nog een tripje gaan boeken voor zondag. We gaan zondag namelijk met een bootje dolfijnen en kaaimannen spotten. Ik kijk er enorm naar uit en ik hoop dat we dolfijnen en kaaimannen zullen zien!