Thuis in de Patakastraat..

Tot nu toe is alles vrij rustig verlopen hier. En dan wel letterlijk rustig, alles gaat hier veeeeel trager dan thuis in België. Gelukkig went dat na een tijdje wel! Maandag zijn we naar de vreemdelingenpolitie geweest waar we meer als een uur hebben staan wachten op een simpel stempeltje om ons visum te verlengen. Ook zijn we toen een Surinaamse simkaart gaan halen. Het nummer ervan kan je vragen aan ons moeke, voke, Lies, Mien of Joachim. Toen dit alles in orde was, konden we naar onze stageplaatsen gaan. Eerst gingen we naar het ziekenhuis voor Joke en Bert maar veel konden we daar niet gaan doen want de mevrouw die alles regelt was ziek. Toen gingen we dus maar naar mijn stageplaats, namelijk het psychiatrisch centrum Suriname. Op het eerste zicht ziet het er heel modern uit ten opzichte van de andere gebouwen hier. Veel heb ik nog wel niet gezien dus ik ben benieuwd wat ik maandag te zien ga krijgen.

Ondertussen hebben we ook een fiets. Wat was dat spannend zo de eerste keer door Suriname fietsen. Iedereen toetert hier op jou al denk ik ondertussen dat dit eerder is om te zeggen dat ze eraan komen dan dat ik aan de kant moet gaan. Ook het links fietsen was even wennen. Woensdag reed ik zonder enig vermoeden aan de rechterkant van de baan tot er een bus kwam aangeraden en volop aan het toeteren was op mij. Deze keer was het dus wel om te zeggen dat ik aan de kant moest gaan! :) Maar ik leef nog, dus alles in orde!

Gisteren heb ik samen met Joke een daguitstap gemaakt naar Browsberg. Al om 6.45u moesten we klaarstaan, maar het was zeker de moeite waard! Het was zo'n 3 uur rijden richting Brokopondo waarvan het laatste uur echt letterlijk 'met de jeep door het oerwoud' was. We waren echt helemaal door elkaar geschut toen we aankwamen! Gelukkig was het allemaal de moeite waard. We maakten een wandeling van zo'n 2 uur door de prachtige natuur van brownsberg. Soms moesten we echt klimmen maar dat maakte het alleen maar fijner. Toen we terug aankwamen kregen we een lekkere plaatselijke maaltijd en konden we nog even bekomen op een bankje waar we prachtig uitzicht hadden over het Brokopondostuwmeer. Daarna kon de lange, soms zeer hobbelige trip terug beginnen. We waren blij als we thuis waren. Ja, ondertussen voelt dit toch al een beetje aan als 'thuis'. Thuis in de Patakastraat in Paramaribo..

Leoval, Brownsberg

Ons huisje in de Patakastraat

Vandaag hebben we een beetje voor school gewerkt want dit moet spijtig genoeg hier ook gebeuren. We trokken met ons 4 naar zus&zo om op het internet te kunnen. Ondertussen is dit nog altijd niet in orde in ons huisje. We zijn het vandaag gaan betalen en ze hebben ons beloofd dat dit nu binnen de 3-6 dagen in orde zou zijn. Ik ben eens benieuwd..

Hopelijk is mijn volgende bericht vanuit ons huisje en niet meer vanuit hier!