Suriname, ik ga je missen!

Morgen is zover... Na 12 weken in Paramaribo te hebben gewoond en geleefd, keer ik terug naar België. Langs de ene kant blij dat ik terug naar huis kan en dat ik iedereen ga terugzien, maar langs de andere kant ga ik hier alles heel hard missen! Ook mijn huisgenoten Lore en Bert, met wie ik een fantastische tijd heb beleefd, ga ik enorm missen!
Ik heb hier vele mooie momenten beleefd waar ik zeker en vast nog vaak aan ga terugdenken!

SURINAME, JE WAS GEWELDIG!!

Vlindertuin, overbridge & de nieuwe stageplaats...

Even een korte update van de voorbije 2 weekends:

Vorig weekend trokken we naar de vlindertuin in Lelydorp. Logischer wijs zagen we hier vlinders en leerden we iets bij over de levenscyclus van de vlinder. Ook zagen we hier schilpadden en enkele slangen.. Het werd een gezellige dag die we 's avonds afsloten met een etentje bij Dumpling, waarna we ons Belgische zangtalent lieten horen in de karaoké!

Vlindertuin

Vlindertuin

Eten bij Dumpling

Karaoké!

Dit weekend besloten we om naar Overbridge te gaan. Hier konden we heerlijk uitrusten aan het strand onder de palmbomen. Ondanks het toch wel wisselvallige weer werd  het een toffe dag!

Overbridge

Naast deze uitstappen is er natuurlijk ook nog stage. Ondertussen heb ik er weeral 2 weken stage opzitten op mijn nieuwe stageplaats. Ik moet zeggen dat ik heel tevreden kan zijn over 'de wissel' want ik kan mij eindelijk, na toch wel 2 maanden, terug een echte verpleegkundige voelen! Gelukkig!



Ook het einde van mijn Surinaamse avontuur komt pijnlijk dichterbij. Over 23 dagen sta ik terug in België. Maar ik ga hier eerst nog volop genieten van mijn laatste 3 weken!!

Wisselvallige groeten uit Paramaribo!

Menimi, 'Herinner mij'

Vrijdagochtend vertrokken Bert, Joke, onze docent en ik met een overvol busje vanuit het centrum richting Atjoni. Hier zou een bootje ons ophalen om ons naar onze bestemming 'Menimi' te brengen.

Ons busje

Atjoni

Menimi is een eco-resort aan de Surinamerivier en betekent 'Herinner mij'. Dit zullen we ook zeker en vast doen, het was echt een paradijs! We werden warm onthaald door Mandje, zijn vrouw en zijn 22 kinderen. Zijn vrouw verwende ons met haar heerlijke eten en Mandje was onze gids. Met hem hebben we onder andere een leerrijke wandeling gemaakt door het regenwoud waar hij ons leerde slingeren als Tarzan en Jane. Ook bezocht hij met ons enkele plaatselijke binnenlandse dorpjes en dit was toch even slikken..

Daarnaast genoten we van een frisse duik in de rivier en even zalig relaxen in de hangmat. Het was elke seconde puur genieten en ontspannen en het weekend was dan ook veel te snel voorbij! Het was zelfs wennen om terug in het drukke Paramaribo te zijn. 

Menimi

Slingeren

Voetballen met de zonen van Mandje

Binnenlands dorpje

Mandje

Ondertussen weet ik ook dat ik een nieuwe stageplaats krijg zodat ik meer kan leren. Ik moet tenslotte afstuderen binnen een dikke 2 maanden. Ik zal vanaf maandag nog enkele weken stage lopen in het Academisch Ziekenhuis hier in Paramaribo. Dit zal op de dienst orthopedie zijn, waar ik wel naar uitkijk.

Om af te sluiten nog enkele lieve woorden vanuit Paramaribo: "Mi lobi yu!"

Moeke, een heel gelukkige verjaardag vanuit Suriname!

13 april 2013:

Moeke, ik wil je via deze weg toch ook een supergelukkige 50ste verjaardag wensen! Ik vind het wel een  beetje jammer dat ik er niet bij ben. Maar geniet maar heel hard, want ik weet wat je allemaal te wachten staat... 

Ik zal vanuit hier wel meevieren!  

50 dikke verjaardagskussen vanuit Paramaribo! 

Hé, het is hier helemaal oké!

Hé, het is oké...

• om hier morgen 1 maand te zijn.
• om te hopen dat de 2 komende maanden ietsje trager vooruit gaan!
• om je hier helemaal thuis te voelen. 
• om toch blij te zijn dat je in België woont als je na een dag stage thuiskomt. 
• dat je dit ondertussen al een beetje gewoon bent, maar dat het toch moeilijk blijft. 
• dat het heel raar gaat zijn om terug in België te werken. 
• dat dit komt door het feit dat ik op stage 1 uur werk en 7 uur zit. 
• dat ze dit hier doodnormaal vinden (hé, dat is niet oké!).
• dat ze hier na 5 minuten werken doodmoe zijn.
• dat ik nu ga zwijgen over stage omdat ik hier anders morgenvroeg nog aan het typen ben!
• om enorm blij te zijn met het warme weer. 
• om dan ook blij te zijn dat je 's avonds onder een koude douche kunt gaan staan. 
• dat deze koude douche in het begin toch wennen was. 
• dat je dit ondertussen al helemaal gewoon bent. 
• om toch wel een beetje te lachen met het feit dat ik hier elke dag in 30° zit en dat ze thuis blij zijn dat het 10° is. 
• om toch ook wel een beetje thuis te missen. 
• om daar dan toch ook weer niet zo veel tijd voor te hebben. 
• dat dit komt doordat je het hier veel te hard naar je zin hebt.
• om paaseieren te hebben moeten missen! (Dit is helemaal niet oké!)
• om als levensnoodzakelijke oplossing dan maar een kinder suprise ei te hebben gegeten. 
• dat dit is omdat ik anders niet met een gerust hart zou kunnen gaan slapen. 
• dat dit in het begin ook niet het geval was. 
• dat dit kwam door de ratten die we hadden op zolder.
• om dit probleem vakkundig te laten oplossen door Bert.
• om hem daar heel dankbaar voor te zijn. 
• om nu dus met een gerust hart te kunnen gaan slapen. 
• dat we hier in het huisje nog andere 'zaken' hebben die we voor we vertrekken nog vakkundig gaan moeten oplossen. 
• dat dit de 2 kapotte stoelen, 1 kapotte zetel en een kastdeurtje zijn. 
• dat dit een probleem voor later is! 
• om te hopen dat ik nog kledij heb als ik naar huis vertrek. 
• dat het wasmachine hier toch anders over denkt soms. 
• om dit rare wasmachine dus zeker niet te gaan missen in België!
• om met het wasmachine toch ook al grappige momenten te hebben meegemaakt. 
• om hieronder het resultaat hiervan te kunnen zien:
  
  
• om al te kunnen raden wat er gebeurt is.
• dat ik dit dus niet meer hoef te vertellen. 
• dat ik nu ook bijna ga stoppen met vertellen. 
• dat ik eigenlijk nog heel veel kan vertellen. 
• om toch maar te stoppen.
• om toch nog iets te hebben om te kunnen vertellen als ik terug thuis ben. 
• om toch nog 1 ding te vertellen.
• dat dit het volgende en laatste is wat ik nu ga zeggen:

HÉ, HET IS HIER HELEMAAL OKÉ!

101 muggenbeten in 24u tijd!

Gisteren en vandaag stond ons tripje naar Matapica op het programma. Voor we naar Matapica vetrokken, reden we eerst nog langs Nieuw Amsterdam. Hier bezochten we Ford Nieuw Amsterdam en het openluchtmuseum.

Nieuw Amsterdam

Hierna vaarde we met de boot richting Frederiksdorp, een heel gezellig dorpje! Hier was het enorm rustig en genoten we van een dutje in de hangmat en een heerlijke middagmaaltijd.

In de hangmat! 

Toen we uitgerust waren en gegeten hadden konden we met de boot verder varen naar Johan&Margaretha. Van hieruit konden we dan met een bootje door het moeras richting het strand waar we de nacht zouden doorbrengen. Het was een rustig afgelegen strand, maar er zaten wel  honderden muggen! Ik was dus zeer blij dat we een klamboe voor over de hangmatten kregen! (Ja, wij hebben in hangmatten geslapen!)
Rond half 8 's avond vertrokken we met de boot richting het strand van Matapica voor de zeeschildpadden. Het was best een spannende tocht en eerlijk gezegd heb ik soms echt schrik gehad. Zo tussen al die smalle baantjes varen en de ene keer heel snel en de andere keer weer traag omdat we vast zaten. Ik was dus blij dat we eindelijk op het strand waren en op zoek konden gaan naar zeeschildpadden. De zeeschildpadden die we zagen waren soepzeeschildpadden. Bij de eerste die ik zag, verschoot ik toch even van hoe groot ze wel niet zijn. De meesten zijn zo'n 1,20 m groot. Uiteindelijk hebben we zo'n 4 zeeschildpadden gezien, waaronder één die bezig was met het leggen van zijn eieren. Dit was echt geweldig om te zien en dan zeker hoe hij achteraf zelf terug zijn nest dichtmaakte om het te camoufleren.

Zeeschildpad die zijn eieren legt. 

Rond 23u kon onze spannende tocht naar het andere strand terug beginnen. Toen we terug op het strand aankwamen, moesten we onze hangmatten nog hangen voor we konden gaan slapen. Gelukkig hielp onze gids ons een beetje en konden we snel in onze hangmat onder onze klamboe kruipen. Op voorhand dacht ik dat ik niet zo goed zou slapen, maar uiteindelijk heb ik vrij goed geslapen zo met het geruis van de Atlantische Oceaan op de achtergrond! Misschien moet ik dat wel meer doen?!

Onze slaapplaats op het strand

Wel verschoot ik heel hard toen ik deze morgen mijn kousen uitdeed. Ik had deze nacht wel wat jeuk gehad aan mijn voeten en vooral enkels, maar dat ik zoveel muggenbeten had... En de verrassing werd alleen maar groter toen ik daarjuist onder de douche ging staan, mijn benen staan dus ook helemaal vol. Ik heb ze niet geteld, maar volgens mij zijn het er meer als honderd! Dat wordt krabben, krabben en nog eens krabben de komende dagen...

Holi Phagwa & tweede week stage zit erop!

Gisteren (woensdag) was het hier Holi Phagwa. Dit is een Hindoestaans feest dat draait om het begin van de lente. Op dit feest gooien ze met gekleurd poeder en water. Dit moesten we toch eens meemaken en daarom zijn we dinsdag naar de winkelstraat getrokken om een slechte short en een slecht wit topje te kopen. Ook reden we langs een winkeltje om Phagwa poeder te kopen zodat we ook konden mee gooien!

Woensdag vertrokken we rond 16u richting het centrum, niet goed wetend wat ons te wachten zou staan. Nog voordat we onze fiets konden parkeren, hingen we al onder de poeder! Snel pakte we onze Phagwa poeder en vertrokken we richting de Palmentuin. Hier duurde het ook niet lang voor we langs alle kanten werden bestrooid met poeder. Maar ook wij gingen ten aanval! Na een tijdje hingen we helemaal onder het poeder en trokken we verder richting het onafhankelijkheidsplein voor het Phagwa-festival. Aan de ene kant van het plein speelden er dj's en aan de andere kant van het plein was een groepje aan het zingen en muziek aan het spelen. Soms voelde ik mij net in België op een festival in plaats van hier in Suriname. Het was echt super fijn! Zeker toen het bandje het liedje 'Het is een nacht' van Guus Meeuwis begon te spelen en wij uit volle borst meezongen! Echt leuk om dat ook hier te horen! Spijtig genoeg moesten we hierna al naar huis gaan aangezien we vandaag stage moesten lopen en dus om 5.45u uit ons bed moesten. Maar voor we in ons bed konden kruipen, moesten we eerst onder de douche want we zager er nogal uit! Na 5 keer opnieuw te hebben moeten schrobben (en hard schrobben) was nog alles er niet af. Maar ik gaf het op, ik was fatsoenlijk voor op stage en dat was het voornaamste! Dat betekent wel dat ik vandaag opnieuw hard zal moeten schrobben. Maar ik moet wel zeggen dat het dat allemaal waard is want het was echt geweldig, echt een TOP - belevenis! Ik kan eigenlijk maar één ding zeggen: IK WIL OOK PHAGWA VIEREN IN BELGIË!! 

Holi Phagwa: VOOR

Holi Phagwa: NA

Ondertussen heb ik er ook weer een weekje stage opzitten. Eigenlijk heb ik, net als vorige week, niet zo heel veel gedaan. Wel heb ik weer rare dingen bijgeleerd zoals bijvoorbeeld dat ik bij het knippen van nagels ontsmettingsalcohol moet gebruiken. Ook ben ik blijkbaar de enige hier op dienst die een maagsonde kan plaatsen. En vandaag heeft het subhoofd mij een gezegde geleerd dat ik nog niet kende: " Er zijn werkpaarden en sierpaarden". Hiermee wou ze aantonen dat er iemand op dienst was die in haar ogen niet hard werkt. Maar als je het mij vraagt, zijn het hier toch allemaal sierpaarden in plaats van werkpaarden! 

Gelukkig kan ik stage nu weer even achter mij laten voor een extra-verlengd weekend! En ik kijk enorm uit naar onze uitstap van dit weekend: Matapica! Hier gaan we zaterdag en zondag naar toe om te kijken hoe de zeeschildpadden 's nachts hun eieren komen leggen op het strand. Ik heb er enorm veel zin in! 

Dolfijnen en kaaimannen spotten!

Gisterenavond rond 16u vertrokken we in Leonsberg aan de Surinamerivier met een bootje om dolfijnen te spotten. Het was best gezellig op het bootje want we kregen lekkere hapjes en drankjes. In het begin dacht ik dat we niet veel dolfijnen zouden zien, maar na een tijdje zagen we er best veel. Er waren er zelfs enkele bij die zich aan een sprongetje waagde. Mijn poging om mooie foto's te maken van de dolfijnen lukte toch niet echt.. Ik was altijd te laat waardoor ik hoogstens een vin trok. Ik besloot dan maar om een filmpje te maken met een zeer mooi resultaat als gevolg.
Na het dolfijnen spotten vaarde we verder naar een klein en gezellig dorpje, namelijk Johan & Margaretha. Hier kregen we lekkere plaatselijke hapjes. Ook konden we hier genieten van een mooie zonsondergang op de Surinamerivier.

Zonsondergang op de Surinamerivier.

Rond 19u, toen het al donker werd, vertrokken we in het moeras met een bootje richting de kaaimannen. Ik moet toegeven dat ik toch een beetje schrik had. Na toch wel een half uur rondvaren ving de gids vlak voor Lore en mij een kaaiman. Hij maakte de bek dicht en ineens duwde hij deze kaaiman in Lore haar handen, toch wel even schrikken! Maar na hem zelf ook vast te hebben genomen was de schrik toch al een beetje over. Daarna gaven we de kaaiman door aan de meisje achter ons. Eén van de meisjes liet de kaaiman vallen in het bootje net onder ons en ik denk dat heel Paramaribo Lore en mij heeft horen krijsen! Gelukkig was zijn bek dichtgemaakt en kon hij niks doen!
Toen we nog een tweede kaaiman hadden gevangen, deze keer een grotere, vaarden we een eindje terug waar we aan de kant konden gaan voor mooie foto's te maken met de kaaimannen.

Kaaiman

Nadat iedereen een mooie foto had, vaarden we weer verder terug naar het dorpje. Van hieruit vaarden we dan weer terug naar Leonsberg waar we rond 21.15u terug aankwamen.
Toen we weer thuis waren, konden we dan weer onmiddellijk in ons bedje kruipen want vandaag stond de wekker om 5.45u. Nu ben ik weer 4 dagen zuster Anne, ja zo heet ik hier in het PCS! Maar eigenlijk heel stiekem kijk ik weer al uit naar volgend weekend en naar onze volgende trip. We gaan dan twee dagen naar Matapica. Hier gaan we kijken hoe de zeeschilpadden 's nachts hun eieren komen leggen. Ik kijk er enorm naar uit. Laat het dus maar snel weer weekend zijn!

Stage week 1 in Suriname

Maandag was mijn eerste dag stage hier. Met toch wel wat kriebels vertrok ik rond half 7 met de fiets naar PCS (Psychiatrisch Centrum Suriname). Rond 7u werd ik verwacht bij de dienst die de stage regelt. De mevrouw die met mij alles zou doornemen, zette mij in de bibliotheek en zei dat ze zo bij mij zou komen. 'Zo' betekent hier duidelijk iets anders dan bij ons in België. Meer als een uur heb ik daar gezeten... En toen kwam ze nog met de mededeling dat ze geen tijd had voor een rondleiding te geven en dat ze me die morgen (dinsdag dan) zou geven. Ondertussen heb ik nog altijd geen rondleiding gehad! Toen ik op de dienst mannen geriatrie aankwam, verschoot ik toch een beetje. Ik wist natuurlijk wel dat ik niet veel luxe moest verwachten maar toch was het nog een beetje schrikken. Alles was in een ruimte, zowel de bedden als de plaats waar de patiënten moeten eten. En dan slapen de patiënten nog eens allemaal naast elkaar want kamers zijn er niet echt te bespeuren. Alle bedden staan op rijtjes naast elkaar. Ook was het even schrikken toen ik zag dat bijna alle patiënten op blote voeten rondlopen. Ondertussen na 4 dagen stage, ben ik dit wel gewoon maar het blijft toch vreemd om te zien. Veel heb ik eigenlijk niet gedaan deze week stage, ik heb meer gezeten dan gewerkt. Als ze hier nog maar een kwartiertje werken, moeten ze al gaan uitrusten waar ik zelfs na 11 weken niet aan gewoon ga worden, vrees ik. Bij ons wordt heel de dag gewerkt en hoogstens een uurtje gezeten en hier wordt letterlijk maar 1 uur gewerkt en 7 uur gezeten. Hier ergerde ik mij enorm aan! Ik moet betalen om stage te doen, maar ik moet heel de dag gaan zitten en niks doen! Ik besloot de tweede dag dan maar om wat dossiers in te kijken want als je niets te doen hebt, duurt de dag enorm lang! De ergernissen liepen alleen maar op toen ik de dossiers van de patiënten opendeed. Bijna geen gegevens! Wel viel het mij op dat ze mooie schema's hebben hier voor de patronen van Gordon en probleemstellingen in te vullen, maar deze waren niet ingevuld. En als ze iets niet weten, doen ze precies ook niet de moeite om het te weten te komen en vullen ze gewoon 'onbekend' in. Ook belangrijke zaken, die er volgens mij zeker in moeten staan, staan er gewoon niet in. Zo is er bijvoorbeeld een patiënt op de afdeling blind en dit vind je nergens in het dossier terug. Eigenlijk had ik heel veel zin om in grote letters dit bij in het dossier te schrijven, maar dat durfde ik niet dus heb ik het ook maar gelaten. Ook heb ik de medicatie bekeken van de patiënten en ook dit vond ik een beetje schrijnend om te zien. De medicatie die ze namen in het begin van de opname, nemen meer dan de helft van de patiënten nu, na bijna 20 jaar, nog altijd hetzelfde. Hoe kan dit nu?? Veel gegevens over de patiënten heb ik dus niet terug gevonden. Wat ik ook raar vond was dat de patiënten niet binnen mochten blijven zitten, ze moesten allemaal naar buiten gaan. En als er eentje naar binnenkwam, werd er echt tegen geroepen dat ze terug naar buiten moesten gaan. Veel van deze patiënten zitten dan maar heel de dag buiten te zitten of te liggen op de grond en vervelen zich enorm. Als ik het zo wat gewoon ben op de dienst ga ik toch eens proberen te vragen of ik iets mag doen met de patiënten zodat het voor hen en ook voor mij wat aangenamer wordt.

Woensdag heb ik een lezing van een psychiater bijgewoond over de reorganisatie van de chronische diensten. Veel van de zaken die hij wou veranderen, kwamen overeen met mijn frustraties. Zo wou hij bijvoorbeeld de verpleegkundigen gaan bijscholen om screeningsinstrumenten te leren gebruiken zoals de KATZ-schaal voor ADL en de MMSE voor het geheugen. Ik was eigenlijk echt een beetje opgelucht na deze lezing en ik hoop echt waar dat ze dit allemaal kunnen verwezenlijken!
Ondertussen weet ik ook dat ik 6 weken stage zal lopen op de mannen geriatrie en daarna nog 5 weken stage op de vrouwen geriatrie. Ook moet ik 'gelukkig' maar stage lopen van maandag tot donderdag en heb ik een lang weekend!
Ik was dan ook enorm blij dat het donderdag was na alle indrukken van deze week. We besloten dan ook om donderdagavond te gaan eten bij Rhena, iets plaatselijk hier. Zo konden we alvast het weekend goed inzetten.

Bami eten bij 'Rhena'

Vrijdagochtend kreeg Lore het leuke idee om de ijskast een beetje te versieren zodat we 's morgens allemaal met een glimlach op stage kunnen vertrekken. Zie hier het leuke resultaat:

Vrijdagnamiddag zijn we inkopen gaan doen voor de komende week en hebben we wat rondgewandeld in de winkelstraat hier in Paramaribo. Ook zijn we op zoek gegaan naar rattenvergif want donderdagnacht hebben we voor het eerst ontdekt dat er ratten op zolder zitten die ons gans de nacht wakker worden! Echt niet fijn! En niet gewoon kleine ratten want ze maken enorm veel lawaai!
Ook zijn we nog een tripje gaan boeken voor zondag. We gaan zondag namelijk met een bootje dolfijnen en kaaimannen spotten. Ik kijk er enorm naar uit en ik hoop dat we dolfijnen en kaaimannen zullen zien!

Halleluja!

Morgen begin ik met stage en de kriebels beginnen toch al stilletjes aan te komen! Gelukkig konden we gisteren helemaal relaxen aan het zwembad! Het was hier gisteren echt heel erg warm en zo'n fris duikje deed dus echt deugd. 

Heerlijk relaxen aan het zwembad!

Vandaag waren we uitgenodigd in de kerk door een collega van Lore op stage. Dit doen we echt nooit meer, halleluja! In het begin leek het nog wel fijn zo allemaal liedjes zingen en wat dansen erbij maar de mensen hier gaan daar zo hard in op, we wisten soms echt niet wat we zagen. Er waren zelfs discolichten in de kerk en de mensen deden allerlei gekke dansjes. Na 2,5 uur gaven we het op en vertrokken we naar huis. Voor de rest van de dag gaan we het nog een beetje rustig aan doen en op tijd in bed kruipen voor morgen de allereerste dag stage hier..

Thuis in de Patakastraat..

Tot nu toe is alles vrij rustig verlopen hier. En dan wel letterlijk rustig, alles gaat hier veeeeel trager dan thuis in België. Gelukkig went dat na een tijdje wel! Maandag zijn we naar de vreemdelingenpolitie geweest waar we meer als een uur hebben staan wachten op een simpel stempeltje om ons visum te verlengen. Ook zijn we toen een Surinaamse simkaart gaan halen. Het nummer ervan kan je vragen aan ons moeke, voke, Lies, Mien of Joachim. Toen dit alles in orde was, konden we naar onze stageplaatsen gaan. Eerst gingen we naar het ziekenhuis voor Joke en Bert maar veel konden we daar niet gaan doen want de mevrouw die alles regelt was ziek. Toen gingen we dus maar naar mijn stageplaats, namelijk het psychiatrisch centrum Suriname. Op het eerste zicht ziet het er heel modern uit ten opzichte van de andere gebouwen hier. Veel heb ik nog wel niet gezien dus ik ben benieuwd wat ik maandag te zien ga krijgen.

Ondertussen hebben we ook een fiets. Wat was dat spannend zo de eerste keer door Suriname fietsen. Iedereen toetert hier op jou al denk ik ondertussen dat dit eerder is om te zeggen dat ze eraan komen dan dat ik aan de kant moet gaan. Ook het links fietsen was even wennen. Woensdag reed ik zonder enig vermoeden aan de rechterkant van de baan tot er een bus kwam aangeraden en volop aan het toeteren was op mij. Deze keer was het dus wel om te zeggen dat ik aan de kant moest gaan! :) Maar ik leef nog, dus alles in orde!

Gisteren heb ik samen met Joke een daguitstap gemaakt naar Browsberg. Al om 6.45u moesten we klaarstaan, maar het was zeker de moeite waard! Het was zo'n 3 uur rijden richting Brokopondo waarvan het laatste uur echt letterlijk 'met de jeep door het oerwoud' was. We waren echt helemaal door elkaar geschut toen we aankwamen! Gelukkig was het allemaal de moeite waard. We maakten een wandeling van zo'n 2 uur door de prachtige natuur van brownsberg. Soms moesten we echt klimmen maar dat maakte het alleen maar fijner. Toen we terug aankwamen kregen we een lekkere plaatselijke maaltijd en konden we nog even bekomen op een bankje waar we prachtig uitzicht hadden over het Brokopondostuwmeer. Daarna kon de lange, soms zeer hobbelige trip terug beginnen. We waren blij als we thuis waren. Ja, ondertussen voelt dit toch al een beetje aan als 'thuis'. Thuis in de Patakastraat in Paramaribo..

Leoval, Brownsberg

Ons huisje in de Patakastraat

Vandaag hebben we een beetje voor school gewerkt want dit moet spijtig genoeg hier ook gebeuren. We trokken met ons 4 naar zus&zo om op het internet te kunnen. Ondertussen is dit nog altijd niet in orde in ons huisje. We zijn het vandaag gaan betalen en ze hebben ons beloofd dat dit nu binnen de 3-6 dagen in orde zou zijn. Ik ben eens benieuwd..

Hopelijk is mijn volgende bericht vanuit ons huisje en niet meer vanuit hier!

Aangekomen!

Gisteren was het eindelijk zover! Na afscheid te hebben genomen van Lies, Mien, Joachim, moeke en voke konden we de vlieger op in Schiphol. Met een klein uur vertraging gingen we voor 9uur de lucht in. Eenmaal geland moesten we nog een uurtje op de vlieger blijven omdat ze nog bussen moesten gaan zoeken omdat we door de regen (ja regen!) niet te voet mochten gaan. Toen we uitstapte overviel de warmte ons onmiddellijk, ondanks de regen was het heel erg warm! En dan moesten we nog eens lange tijd aanschuiven aan de douane, alles ging daar op zijn doodse gemak maar dat zullen we al maar gewoon worden zeker :) . Eenmaal we door de douane waren, konden we onze eerste Surinaamse dollars afhalen waarna we ook onze bagage gingen ophalen. Hierna konden we op zoek gaan naar onze taxichauffeur en naar ons huisje rijden. Deze rit was al een heel avontuur op zijn eigen: links rijden, chaos tot en met, getoeter heel de tijd, en al 2 accidenten gezien op één uur dat we naar ons huisje reden. Maar enfin, we zijn veilig aangekomen en dat is het voornaamste. Toen we in het huisje waren hebben we rustig uitgepakt en een poging gedaan tot het hangen van ons muskietennet. Het was een hele opgave, maar het hangt! 

Vandaag zijn we naar het centrum gewandeld om internet te hebben want voorlopig is dit nog niet in orde in ons huisje. Maar normaal gezien zou dit één van de dagen wel in orde komen. Voor de rest gaan we het vandaag rustig houden want het is nog even wennen aan de warmte hier. Morgen gaan we naar onze stageplaats waar we volgende week aan de slag zullen gaan. En de rest van de week gaan we vakantie houden want dat hebben we wel verdiend. Het volgende verslag zal volgen van zodra ons internet in orde is. 

Nog 27 dagen ...

Welkom op mijn blog!

Binnen 27 dagen is het zover... Op 9 maart vertrek ik voor 3 maanden richting Suriname! Hier zal ik samen met mijn 3 medestudenten Joke, Lore en Bert in Paramaribo verblijven. 

Ik ga er 9 weken stage lopen in het psychiatrisch centrum Suriname (PCS). Als toekomstige geriatrische verpleegkundige zal ik stage lopen op de geriatrische afdeling. Dit zal voor mij een hele ervaring zijn waar ik enorm hard naar uitkijk! 

Het aftellen kan beginnen ...